Ένας Έλληνας

Κώστας Πανούσης, δάσκαλος
14ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών

Απόσπασμα από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (18/2/08):

Εικοσιτετράωρη online διδασκαλία. Παράδοση μαθημάτων εμπλουτισμένη με παρουσιάσεις, βίντεο, διαδραστικές μεθόδους και παιχνίδια, όλα με βιντεοπροβολές μέσα στην αίθουσα και ένα ιστολόγιο που αποτελεί τον καθρέφτη και τον οδηγό της διδασκαλίας. Συνεχής επικοινωνία με τους μαθητές μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, αλλά και της νύχτας. Το μάθημα γίνεται παιχνίδι και το παιχνίδι μάθημα με βόλτες στο μαγικό κόσμο του Διαδικτύου μέσα σε μια τάξη που θα ζήλευε κάθε μικρός μαθητής.

Δεν πρόκειται για κάποιο ειδικά διαμορφωμένο hi-tech σχολείο με μαθητές διάνοιες κάπου στον κόσμο, αλλά για τον πρωτοποριακό τρόπο διδασκαλίας που εφαρμόζει ο 43χρονος δάσκαλος κ. Κώστας Πανούσης στην Δ' τάξη του 14ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, μέσα στην καρδιά της πόλης, στην οδό Σίνα. Σε μια τάξη που αποτελείται από παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, αυτισμό, αλλοδαπούς μαθητές, ιδιαίτερες και δυνατές προσωπικότητες, γίνεται κάτι πρωτοποριακό που, όπως χαρακτηριστικά λέει ο δάσκαλος, «δίνει ένα δυνατό χαστούκι σ' αυτούς που έριξαν στον Καιάδα το δημόσιο σχολείο».

Συνέντευξη στον Γιώργο Κιούση, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (26/1/2008):

"Χρησιμοποιώ φορητό υπολογιστή, βιντεοπροβολέα, οθόνη προβολής, πληκτρολόγιο για μαθητές σε διαμορφωμένη θέση εργασίας, παροχή Internet μέσω κινητής τηλεφωνίας, ασύρματα μέσα χειρισμού των συσκευών και σύντομα θα προστεθεί πολυμηχάνημα. Όλα τα μαθήματα γίνονται με τα μέσα που ανέφερα. Συνδέομαι στο Internet, ανοίγω το ιστολόγιο και ξεκινώ το μάθημα. Τα βιβλία βρίσκονται αποθηκευμένα στον υπολογιστή. Συνοδευτικά χρησιμοποιώ και παρουσιάσεις (power point). Τραβώντας και τις κουρτίνες το ξεκίνημα μοιάζει μ' ένα οπτικοακουστικό θέαμα. Να σημειώσω ότι στις προθέσεις μου είναι και σχετική δραματοποίηση των μαθημάτων. Αποθηκεύω πλήθος εμπνεύσεων. Η διδασκαλία λαμβάνει διαδραστικά χαρακτηριστικά. Υλοποιώ 24ωρη αλληλεπιδραστική διδασκαλία και τα παιδιά μπορούν να επαναλάβουν το μάθημα σπίτι τους. Έχουν υπολογιστές με ευρυζωνικές συνδέσεις, αξιοποιούν το ιστολόγιο και παράλληλα απαντούν και παρακολουθούν νέα δεδομένα, αφού υπάρχει συνεχής τροφοδοσία. Βέβαια η όλη διαδικασία προχωρά με ταχύτερους ρυθμούς από το χρονοδιάγραμμα που έχω θέσει".

Για την προσπάθεια του Κώστα Πανούση έχουν ήδη γράψει οι bloggers:

• http://goe.pblogs.gr/2008/02/o-daskalakos-htan-hi-tech.html
• http://lexidia.pblogs.gr/2008/02/daskalos-me-meraki-on-line.html
• http://spirit.pblogs.gr/2008/02/layraki-gia-toys-dhmosiografoys.html

Θεωρώ πως έχουμε την ελάχιστη υποχρέωση να προωθήσουμε αυτή την πρωτοποριακή πρωτοβουλία, μήπως κι ανοίξουν τα μάτια της πολιτείας ώστε να σχεδιάσει νέες δράσεις στην εκπαίδευση. Ίσως επίσης, να συγκινήσουμε εκείνη την ομάδα των εκπαιδευτικών της οποίας το μόνο μέλημα είναι η "λούφα" είτε μέσα από την απεργία (για τα εργατικά -λένε- δικαιώματα, λες και η υπόλοιπη Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ανάλογη κατάσταση), είτε μέσα από πάσης φύσεως αργίες (γιορτές, εθνικά πένθη, κακοκαιρία κλπ), δημιουργώντας χιλιάδες ώρες χαμένης εκπαιδευτικής ύλης.

Κάποτε η εκπαίδευση ήταν λειτούργημα. Σήμερα είναι κατ' αρχάς συνδικαλισμός. Ένας ανόητος και ύπουλος συνδικαλισμός στο βωμό του οποίου θυσιάζονται τα παιδιά μας. ελληνάρες!

Επιτέλους μια άσπρη μέρα...

...και δεκάδες ελληνάρες σε κατάσταση απόγνωσης!

Η μόνη ομάδα ανθρώπων που μπορεί να υποσχεθεί μια άσπρη μέρα σ' αυτό τον τόπο, και να τηρήσει αυτή την υπόσχεση, είναι οι μετεωρολόγοι. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε οι δημοσιογράφοι. Μόνο οι μετεωρολόγοι. Είπαν πως αυτό το Σαββατοκύριακο θα γίνει χαμός και φάνηκαν συνεπείς.

Και τώρα αρχίζει το γλέντι. Οι κατά τα γνωστά γαμίκουλες, άντρακλες, παιδαράδες, ελληνάρες θα βγουν στους δρόμους χωρίς αντιολισθητικές αλυσίδες και θα πάρουν σβάρνα ό,τι βρουν μπροστά τους. Δέντρα, κάδους, παγκάκια, στάσεις λεωφορείων και γενικώς οτιδήποτε θα στέκεται εμπόδιο στα σλάλομ τους. Εύχομαι να μην έχουμε θύματα.

Είναι γνωστό πως ως μεσογειακή χώρα, δεν διαθέτουμε κυκλοφοριακή αγωγή για τα χιόνια. Ενώ για τις ηλιόλουστες μέρες, έχουμε. χαχαχα! Καλά, ένα αστείο είπα... Κυκλοφοριακή αγωγή δεν έχουμε, έχουμε όμως άφθονη... τυρόπιτα στο κεφάλι. Ενώ δεν ξέρουμε να περπατάμε στο χιόνι ούτε ως πεζοί, θα καβαλήσουμε το όχημα και θα μετουσιωθούμε σε Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ στον "Εξολοθρευτή". Εύχομαι, τα αγόρια και τα κορίτσια στο ΚΑΤ να είναι προετοιμασμένα για να δεχτούν επισκέψεις.

Δείτε το video και ξανασκεφτείτε το αν πρέπει να βγείτε από το σπίτι αυτό το Σαββατοκύριακο.

Και τα 7 ειναι υπέροχα!

Ανταποκρινόμενος στην πάσα φίλου και συνάδελφου blogger θα κάνω μια μικρή παρένθεση σήμερα, θα σταματήσω τη γκρίνια με τους ελληνάρες και θα αναφερθώ στα 7 στοιχεία που με χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο (για άλλους τα 7 κακά της μοίρας, τα 7 κουλά σημάδια -ή όπως αλλιώς θέλετε να τα πείτε). Το σίγουρο είναι πως είναι 7...αυτά που μου ζητήθηκε να αναφέρω. Έτσι, μου δίνεται η δυνατότητα της επιλογής από την πληθώρα των στοιχείων που διαθέτω.

Ξεκινώ μ' αυτό που θεωρώ σπουδαιότερο. Η υπόλοιπη σειρά είναι τυχαία, ανάλογα με ό,τι μου περάσει πρώτα από το μυαλό (μυαλό,...λέμε τώρα). Καλή διασκέδαση (είναι και λίγο ανωμαλία να διασκεδάζεις με τα εσώψυχα του άλλου).

1. ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΕΤΡΟ: Όταν μας μάθαιναν στο σχολείο για τους αρχαίους μας και το "μέτρον άριστον" εγώ έλειπα. Είτε αυτό που κάνω λέγεται προπόνηση, είτε ψώνια, είτε διασκέδαση, είτε "θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου" δεν ξέρω που πρέπει να σταματήσω. Δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Είμαι ο τύπος "θέλω λίγο ακόμη". Βάλε λίγο ακόμη αλάτι στο φαγητό. Αν στη συνέχεια γίνει "λύσσα" και δεν τρώγεται, δεν πειράζει. Θα παραγγείλουμε απ' έξω. Μιλάμε για τέτοια περιπτωσάρα.

2. ΕΙΜΑΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΟΣ: Αυτό έχει τα καλά του, αλλά έχει και τα κακά του. Εχω πει χιλιάδες "τέρατα" πάνω στον αυθορμητισμό μου που έχουν φέρει το συνομιλητή μου σε δύσκολη θέση. Όταν μετά πάω να τα μπαλώσω, συνήθως τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Το χειρότερο είναι πως όταν θέλω να εκφράσω τον αυθορμητισμό μου δεν κρατιέμαι (βλ. στοιχείο Νο.1, πιο πάνω). Αν δεν το πω, θα σκάσω. Αν καταλάβω ότι ετοιμάζομαι να διαπράξω γκάφα, αντί να μαζευτώ, σκέφτομαι πως θα μπορούσα να την εκφράσω πιο ανώδυνα. Αλλά θα το πω! Δεν υπάρχει περίπτωση να μη το κάνω. Πρόσφατα είπα στην πεθερά του αδελφού μου πως μου θυμίζει τη Στέλλα Μπεζεντάκου. Όταν ένιωσα την αμηχανία της, πρόσθεσα πόσο πολύ μ' αρέσει η δημοφιλής (;) αοιδός (;;).

3. ΧΡΟΝΟΣ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ; Στο πλαίσιο της έλλειψης μέτρου μάλλον εντάσσεται και η πλήρης έλλειψη σχέσης με το χρόνο. Ποιος κερατάς ανακάλυψε το ρολόι; Μάλλον κάποιος που δεν με χώνευε. Τσάμπα παιδεύτηκε πάντως. Ο χρόνος δεν με αφορά ως έννοια. Το ξεκαθαρίζω από τώρα. Αν κάνετε το λάθος να κλείσετε ραντεβού μαζί μου, μην πείτε ότι δεν είχατε ενημερωθεί.

4. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ: Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με αρχές και αξίες τέτοιες που δεν μου άφησαν το περιθώριο να αναπτύξω οποιασδήποτε μορφής ρατσιστικές συμπεριφορές. Δεν με νοιάζει αν αυτός που κάθεται δίπλα μου είναι μαύρος, άσπρος, Αλβανός, Πακιστανός, gay, χριστιανός, μουσουλμάνος ή όλα αυτά μαζί. Απεναντίας, η ιδέα της γνωριμίας με τη δική τους νοοτροπία και πολιτισμική ταυτότητα εξάπτει την περιέργεια μου (βλ. σχετικό λήμμα αμέσως μετά). Αυτό από μόνο του σοκάρει πολλές φορές το στενό μου περιβάλλον. Όλοι όμως πλάσματα του Θεού δεν είμαστε; Μήπως κάτι δεν έχω καταλάβει σωστά;

5. ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ: Με δεδομένο πως οι γάτες είναι επτάψυχες και με -επίσης- δεδομένο πως η περιέργεια σκότωσε τη γάτα, πρέπει να είμαι πολύ γάτα. "Γατόνι", όπως λέει ένας φίλος μου. Με την περιέργεια μάλλον είμαστε δίδυμα αδέλφια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι και μια απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου. Πως δουλεύει αυτό; Πως σηκώνεται το αεροπλάνο; Πως μεταδίδεται μια εκπομπή; Πως φτάνει ο πύραυλος μέχρι το φεγγάρι; Πως αναπαράγεται η σαρανταποδαρούσα; Δεν είναι τυχαίο που κατέληξα να γίνω δημοσιογράφος. (Αυτό δεν το πολυφωνάζω τελευταία). Ήθελα απαντήσεις, να τις μοιραστώ με όλους. Στην πορεία αυτή έκανα φυσικά και τα λάθη μου, τα οποία θα είχαν τραγική κατάληξη αν δεν βοηθούσε λίγο και η "κωλοφαρδία" μου. Μπορώ άραγε να σταματήσω τη λεπίδα του μίξερ όταν γυρίζει, πατώντας την με το δάκτυλο; Αυτή ήταν μια από τις απορίες μου. Η σωστή απάντηση (για να ξέρετε) είναι όχι. Εγώ το ανακάλυψα με το δύσκολο τρόπο, βλέποντας κομματάκια από το δάχτυλο μου μαζί με αίμα να πετάγονται στα τοιχώματα της κανάτας του μίξερ. Ευτυχώς -τουλάχιστον- είχα γρήγορα αντανακλαστικά.

6. ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ: Ακόμη κι όταν είμαι μέσα στα σκατά. Αυτό είναι ένα στοιχείο που έχει βοηθήσει πολύ στην επιβίωση μου καθώς δεν τα βρίσκουμε πάντα και όλα ρόδινα. Στις δύσκολες μέρες η αισιοδοξία μου ήταν καθοριστικός παράγοντας στις εξελίξεις. Δεν είμαι αυτό που στην τηλεόραση αποκαλούν "κάτοικος σε απόγνωση". Αντιλαμβάνομαι τα προβλήματα ως μαθήματα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Καμία σχέση με τη μίζερη κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα. Ταύτιση μηδέν.

7. ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟΣ: Πέρα από το ηθικό κομμάτι της υπόθεσης, είμαι κατά κανόνα ειλικρινής γιατί αν πω ψέμα, το πιθανότερο είναι να το ξεχάσω και στη συνέχεια να εκτεθώ. Το έχω πάθει μερικές φορές στο παρελθόν, κι έτσι το έκοψα. Είμαι ευκολόπιστος υπό την έννοια της πίστης στο λόγο του άλλου. Ο συνομιλητής μου, ο γείτονας μου, ακόμη κι ο εχθρός (;) μου είναι πάντα αθώοι μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο. Ξέρω, πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα, μπορεί να είμαι και ντεμοντέ. Δεν μπορώ να αλλάξω όμως, ούτε να βασιστώ στη λάσπη.

Αυτάαααα......
Ελπίζω να συνεχίσετε μετά από αυτά να με κάνετε παρέα.

Ωράριο Μετρό, η γενιά των €700...

...και άλλες πονεμένες ιστορίες!

Η γενιά των 700 ευρώ είναι οι νέοι 25-35 χρόνων, οι οποίοι στριμώχνουν τα όνειρά και τη ζωή τους στο μηνιαίο μισθό των €700, όταν σε όλη την Ευρώπη οι αριθμοί (και τα όνειρα, φυσικά) είναι πολύ ψηλότερα. Το πώς φτάσαμε ως εδώ δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Οι ελληνάρες με τη σταθερή προσπάθεια τους να συμπιέσουν το κόστος (και την ποιότητα, φυσικά) των υπηρεσιών και των προϊόντων, έφεραν τη νεολαία στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.

Η πολιτεία, μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις και παράπονα πολλών ετών, αποφάσισε να επιμηκύνει δοκιμαστικά το ωράριο λειτουργίας των συρμών του Μετρό, κάθε Παρασκευή και Σάββατο μέχρι τις 02:00, για μια δοκιμαστική περίοδο 2 μηνών. Η κίνηση αυτή αποτελεί ανάσα στο πορτοφόλι των νέων, οι οποίοι κατά κανόνα είναι οι βασικοί χρήστες των μαζικών μέσων μεταφοράς τις βραδυνές ώρες.

Όμως, όχι...
Οι συνδικαλιστές αποφάσισαν ως γνήσιοι ελληνάρες πως η νεολαία, το μέλλον αυτής της χώρας, δεν έχει λόγο να κυκλοφορεί μετά τα μεσάνυχτα. Κι αν θέλει να κυκλοφορήσει, θα είναι μόνο με ταξί (και με διπλή ταρίφα, φυσικά). Έτσι, ξεκίνησαν στάσεις εργασίας τις ώρες της δοκιμαστικής λειτουργίας του Μετρό. Αυτοί δεν είναι συνδικαλιστές. Δεν είναι καν ελληνάρες. Αυτοί έχουν πιάσει πάτο. Αρνούνται ακόμη και τη συμμετοχή στη δοκιμαστική λειτουργία του Μετρό. Είναι το κατακάθι από τα "λαμόγια" που προσπαθούν να εισβάλλουν στην πολιτική με δήθεν "δυναμικές κινητοποιήσεις". Η δικαιολογία που προβάλλουν είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο των ημερών. "Δεν θα προλαβαίνουν να συντηρούν τους συρμούς". Αναρωτιέται κανείς πως το ξέρουν αυτό; Αφού αρνούνται τη δοκιμαστική λειτουργία.

Η γενιά των €700 τους πρόλαβε όμως με τη δική της δυναμική κινητοποίηση.

ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ
ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΑΠΟ 23:30 ΕΩΣ 2:00

ΛΕΜΕ ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΙΜΗΝΗ ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ (24:00-2:00). ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΕΤΡΟ - ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ - ΚΑΘΑΡΗ ΠΟΛΗ - ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ - ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Το πλήρες κείμενο της διαμαρτυρίας και περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο blog της Γενιάς των €700 στη διεύθυνση: http://g700.blogspot.com/

Παρακαλώ αφήστε το σχόλιό σας και αντιγράψτε αυτή την ανάρτηση και στο δικό σας blog.
Είναι χρέος μας να κληροδοτήσουμε στη νεολαία μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Το έργο που ακολουθεί μεταδίδεται σε επανάληψη

Ας μην ασχοληθώ!

Πρόκειται για ένα κλασσικό (πλέον) έργο. Παίζεται στην Αθήνα εδώ και 30 χρόνια, με την ίδια ακριβώς υπόθεση, το ίδιο σενάριο, την ίδια σκηνοθεσία και τις ίδιες χορογραφίες. Τα μόνα που έχουν αλλάξει -λόγω του εκσυγχρονισμού- είναι το σκηνικό (π.χ. ATMs δεν υπήρχαν τη δεκαετία του '70), τα κοστούμια (αν και βασίζονται πάντα στην αρχική ιδέα) και τα οπτικά εφέ.

Η υπόθεση του έργου:
Μικρές ομάδες ανένταχτων ακροαριστερών και ακροδεξιών εμπλέκονται σε ένα είδος πολέμου, προσκαλώντας την αστυνομία σε ρόλο "διαιτητή". Η κατάληξη είναι πάντα η ίδια. Η Αθήνα να ζει με την αδρεναλίνη στο κόκκινο. Φωτιές να τυλίγουν αυτοκίνητα, κάδους και ό,τι άλλο βρίσκεται μπροστά τους. Βιτρίνες καταστημάτων να γίνονται συντρίμια. Ανυποψίαστοι πολίτες να τρώνε στο κεφάλι από καδρόνια μέχρι μολότοφ και η τηλεόραση -όπως πάντα- να αναστατώνει μια ολόκληρη χώρα κάνοντας την τρίχα τριχιά.

Από την άλλη, το Χόλιγουντ να σκάει από ζήλια καθώς πολύ θα ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτό το φυσικό σκηνικό στη συνέχεια του Rambo ή του Εξολοθρευτή. Εμείς όμως δεν είμαστε Χόλιγουντ. Ό,τι κάνουμε είναι γνήσιο και το κάνουμε για μας. Είμαστε ελληνάρες!