Συγνώμη κυρία μου, ποια είστε;

Αυτό το πράγμα, να κυνηγάνε την Παπαρήγα να κάτσει στο τραπέζι με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς για να βρουν μια άκρη στις δύσκολες στιγμές που περνάει η πατρίδα μας, έχει καταντήσει πια γραφικό. Είναι προφανές πως δεν πρόκειται να βρεθεί λύση αφού είναι εκ διαμέτρου αντίθετες οι θέσεις της. Μα, τι πειράζει όμως να ρίξει μια φορά νερό στο κρασί της; Εξ' άλλου έχει και η ίδια ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης των όσων συμβαίνουν.

Η Ελλάδα πρέπει να σωθεί. Γιατί μαντάμ δεν παλουκώνεστε σε μια καρέκλα να ακούσετε αρχικά τι θέλουν να πουν οι υπόλοιποι και μετά να τους πείτε τις θέσεις σας; Αν δεν γίνει διάλογος, έστω και χωρίς συναίνεση, πως θα σωθεί το καράβι; Με πείσμα και νάζι; Έχετε καταλάβει που βρίσκεστε; Αντιλαμβάνεστε πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση; Είναι δυνατό να βάζετε το κόμμα πάνω από την εθνική (ή λαϊκή - κατά το δικό σας λεξιλόγιο) ανάγκη να σωθεί ο τόπος;

Πως είναι δυνατό να αρνείστε χωρίς να έχετε ακούσει καν την παρουσίαση; Εξ' άλλου -που ξέρετε;- ο Παπανδρέου μπορεί να τρελάθηκε και να προτείνει να βγούμε από το Ευρώ, να βγούμε από την Ευρώπη, να βγούμε από το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ, γενικώς να βγούμε από παντού και να ακολουθήσουμε το δρόμο που προτείνετε εσείς; Το ξέρετε; Δεν το ξέρετε! Και δεν θα το μάθετε αν δεν καθίσετε στο τραπέζι με τους υπόλοιπους.